Zwanger worden klinkt voor velen als het begin van een prachtig avontuur, maar voor mij begon het met een reis vol hobbels, verdriet en uiteindelijk persoonlijke groei. Het duurde twee jaar voordat ik eindelijk succesvol zwanger werd van onze dochter. Het wonder dat we binnenkort in onze armen zullen sluiten. Tijdens deze reis verloor ik mezelf in eerste instantie in de pijn, maar ik vond daarna opnieuw mijn kracht. Deze ervaring heb ik, Donna Luisa Huijzendveld, verwerkt in mijn tweede boek Moederhart dat nu verkrijgbaar is.
Twee miskramen in een half jaar
Mijn reis begon met hoop, want ik was vrij snel zwanger (binnen drie maanden), maar al snel volgde een periode van verdriet. Bij mijn eerste miskraam, op precies 4 weken en 4 dagen, was ik overweldigd door een gevoel van verlies dat ik niet eerder kende. De medische term “vroege miskraam” deed weinig recht aan de emotionele impact. Het was dan wel vroeg en snel, maar het deed ontzettend veel pijn toen ik een grote plas bloed in het toilet zag liggen. Mijn droom – onze droom – was in één klap kapot.
Een maand later bleek ik wonder boven wonder al direct weer zwanger te zijn, maar er volgde een tweede miskraam. Deze keer met 5 weken en 3 dagen. Weer zoveel bloed. Weer zoveel verdriet. Weer van hoopvol naar hopeloos…
Herhaalde miskramen
Een miskraam betekent meer dan alleen het verliezen van een zwangerschap; het is het verlies van een toekomstbeeld. Je gaat hierbij door verschillende rouwverwerking fasen: van ontkenning en woede tot aanvaarding en hoop. Toch was dit geen lineair proces. Bij herhaalde miskramen zoals ik die doormaakte, is het moeilijk om door te gaan zonder je te verliezen in rotgevoelens en wat-als-vragen.
In deze periode begon ik mezelf vragen te stellen: Wat betekenen deze miskramen voor mij? Wat willen deze zieltjes mij/ons vertellen? Hoe kan ik dit grote verlies een plek geven?
Zwanger worden is niet vanzelfsprekend
Tijdens dit proces ontdekte ik dat zwanger worden helemaal niet zo vanzelfsprekend is als veel mensen denken. Toch werd ik voortdurend geconfronteerd met opmerkingen die onbedoeld veel pijn deden. Mensen vroegen vaak dingen zoals: “Wanneer gaan jullie nou eens aan kinderen beginnen?” terwijl we daar al best lang mee bezig waren en we al twee keer intens verdriet hadden meegemaakt.
Het voelde alsof ik telkens weer geconfronteerd werd met wat ik zo graag wilde, maar (nog) niet had. Iets wat bij andere stellen wel snel gebeurde en in één keer goed ging. Waarom zij wel en wij niet? En uiteindelijk raakte ik mezelf daardoor kwijt. Ik raakte overspannen, kreeg te maken met angst en paniek en was daardoor voor een periode het contact met mezelf helemaal kwijt.
Ik wil met mijn verhaal ook bewustzijn creëren: je weet nooit wat iemand doormaakt. Het verlangen naar een kind kan zo groot zijn, en het verdriet van een miskraam zo diep, dat een ‘onschuldige’ vraag of opmerking een enorme impact kan hebben.
Persoonlijke groei na verlies
Wat me uiteindelijk hielp, was ruimte maken voor mijn verdriet en me te richten op mijn persoonlijke groei. Ik wist inmiddels namelijk heel zeker: de les die ik mocht leren zat hem in ‘controle loslaten’. Ik volgde verschillende coachingssessies, richtte mij op alternatieve geneeswijzen zoals hypnotherapie en leerde mezelf beetje bij beetje opnieuw kennen. Elke ervaring bracht me dichter bij het moment dat ik kon zeggen: “Ik ben er (weer) klaar voor, wat er ook gebeurt.”
De statistieken, zoals de kans op een miskraam per week, hielden me vaak wakker. Maar ik besloot dat mijn verhaal meer was dan cijfers. Ik wilde deze periode uit mijn leven gebruiken om ervan te leren. Om mezelf niet als slachtoffer te zien, maar om wijze lessen te halen uit wat ik meemaakte. Om er mijn kracht van te maken.
Hoera, weer zwanger!
In 2024 gebeurde het wonder waar we zo lang op hadden gewacht: ik raakte opnieuw zwanger. Dit keer ging alles goed en binnenkort mogen we onze dochter verwelkomen. Hoewel mijn herhaalde miskramen ervaringen pijnlijk waren, hebben ze me wel voorbereid op dit moment. Ik weet nu hoe sterk ik ben en hoe waardevol het is om hoop te houden. Uiteindelijk komt alles goed!
Waarom ik het boek Moederhart schreef?
Tijdens mijn zoektocht naar troost en herkenning merkte ik dat er wel verhalen te vinden waren over de feiten rondom miskramen – zoals hoeveel miskramen voorkomen of wat de fysieke symptomen zijn en dat vrouwen er meerdere hadden meegemaakt – maar dat de verhalen over gevoelens en processen vaak ontbraken. Die verhalen gingen vaak niet echt de diepte in en daardoor voelde ik mij alsnog heel alleen en radeloos. Want hoe ga je om met het verdriet? Hoe geef je dit een plek in je leven? En hoe vind je de hoop om door te gaan?
Het was deze leegte die mij motiveerde om Moederhart te schrijven. Ik wilde – na mijn eerste boek ‘Mooi Mens‘ – een boek uitbrengen dat niet alleen informatief is, maar ook emotioneel troost biedt en vrouwen inspireert om hun eigen processen te doorvoelen en te helen. Ik hoop dat het een steun kan zijn voor vrouwen die zich verloren voelen na een miskraam, maar ook voor mensen die meer willen begrijpen over wat zo’n ervaring voor iemand betekent.
Over Moederhart
Moederhart is mijn persoonlijke verhaal. Over zwanger willen worden, de tegenslagen die daarbij kwamen kijken en de vele emoties, gedachten en confrontaties die volgden. Het gaat over (tijdelijke) onverklaarbare onvruchtbaarheid en meerdere miskramen. Over taboes doorbreken, aandacht vragen voor rouw en over hoe normaal we het lijken te vinden dat iedereen maar kinderen ‘neemt’ in plaats van ‘krijgt’. Het is het verhaal over bijna twee intense jaren van mijn leven.
In mijn proces naar het moederschap mocht ik namelijk eerst obstakels overwinnen. Die hebben mij veel tranen, frustratie en gevoelens van onmacht opgeleverd. Maar ze lieten mij ook groeien als persoon. En blijkbaar was dat nodig. Zodat ik eerst moeder kon worden voor mezelf. En daarna ook voor mijn kinderen.
Moeder worden is een proces. Het gaat veel verder dan het baren van een kind en daarvoor zorgen. Het begint al bij de bewustwording vóór de zwangerschap. Of eigenlijk nog eerder. Het begint bij de bewustwording van jezelf. Van de dingen die je zegt – tegen jezelf en anderen. Van de verantwoordelijkheid die je neemt. En bovenal gaat moeder worden om zorgen voor jezelf, zoals je dat ook voor je kind(eren) zou doen.
Taboes doorbreken
Met Moederhart wil ik niet alleen mijn eigen verhaal vertellen, maar ook het gesprek openen over onderwerpen die vaak verzwegen worden. Miskramen, herhaalde miskramen, en de emoties die daarbij komen kijken… Het zijn geen zaken die alleen in stilte gedeeld mogen worden. We mogen naar mijn mening echt vaker praten over rouw, verlies en de impact hiervan op ons leven.
Door mijn verhaal te delen hoop ik andere vrouwen te inspireren en hen te laten weten dat ze niet alleen zijn. Mijn boek is een uitnodiging om open te zijn over wat je voelt en om je emoties toe te laten, ongeacht hoe intens of verwarrend ze soms ook kunnen zijn.
Lotgenoten steunen
Mijn reis naar het moederschap heeft me geïnspireerd om mijn ervaringen te delen in mijn boek Moederhart. Dit boek is geschreven voor vrouwen die een miskraam verwerken, steun zoeken bij herhaalde miskramen of gewoon willen lezen over de kracht van hoop en groei. Het is mijn manier om lotgenoten een lichtpuntje te bieden en een stukje troost in een moeilijke periode.
Moederhart is nu verkrijgbaar via deze link. Ik wil je alvast bedanken voor het openstellen van je (moeder)hart door het lezen van mijn verhaal. Samen kunnen we de stilte rondom miskramen doorbreken en elkaar steunen in dit verlies.
Meest gestelde vragen over Moederhart
Heb je na het lezen van dit artikel nog vragen over mijn boek Moederhart? Stel je vraag gerust in een reactie hieronder als hij in deze sectie nog niet wordt beantwoord.
PS. Als je je persoonlijke verhaal wilt delen met mij of andere vragen hebt, dan mag je mij altijd een berichtje sturen op Instagram @donnaluisah.
1. Is dit boek over miskramen ook interessant als ik zelf geen miskramen heb gehad?
Absoluut. Hoewel Moederhart mijn persoonlijke verhaal over miskramen en mijn weg naar het moederschap vertelt, is het boek ook waardevol voor mensen die zelf geen miskraam hebben meegemaakt. Elk jaar krijgen in Nederland ongeveer 20.000 vrouwen een miskraam. Dat betekent dat er een grote kans is dat iemand in je omgeving hier mee te maken heeft (of heeft gehad), ook al wordt er vaak niet over gesproken. Door je hierin te verdiepen, kun je beter begrijpen wat zo’n ervaring met iemand doet en hoe je er voor diegene kunt zijn. Samen kunnen we de stilte rondom miskramen doorbreken en een wereld creëren waarin meer begrip en steun is voor elkaar.
2. Waar kan ik hulp bij miskraam verwerking vinden?
Het verwerken van een miskraam is een intens en persoonlijk proces. Naast professionele hulp of steungroepen kan een boek als Moederhart een waardevolle hulpbron zijn. In mijn boek deel ik mijn eigen ervaringen, de emoties en gedachten die ik had en hoe ik uiteindelijk mijn verdriet een plek heb kunnen geven. Veel lezers ervaren het lezen van herkenbare verhalen als troostend en helend. Door de persoonlijke inzichten en handvatten die ik deel, hoop ik dat Moederhart ook jou kan helpen op jouw weg naar verwerking en persoonlijke groei.
3. Waarom heb je ervoor gekozen om zo’n persoonlijk verhaal te delen?
Ik besloot mijn verhaal te delen omdat ik merkte dat er een gebrek is aan openheid en diepgang rondom miskramen. Tijdens mijn eigen proces zocht ik naar ervaringen van andere vrouwen om te begrijpen wat ik voelde en hoe ik hiermee om kon gaan, maar ik vond vooral feitelijke informatie en weinig over de emotionele kant. Met Moederhart wil ik niet alleen mijn eigen verdriet een plek geven, maar ook andere vrouwen troost en herkenning bieden. Bovendien hoop ik dat het delen van mijn verhaal helpt om de taboes rondom miskramen en vruchtbaarheidsproblemen te doorbreken.
